.jpg)
Łomżyńska "Solidarność" 1980 - 1981
Rok 1980 zapisał się w historii Polski przede wszystkim ze względu na falę strajków, zapoczątkowaną wprowadzeniem w lipcu przez władze podwyżek cen. Fala żywiołowych strajków zapoczątkowanych w lipcu 1980 na Lubelszczyźnie, kontynuowana była w sierpniu 1980 na Wybrzeżu, następnie zaś rozwinęła się w strajki ogólnopolskie. Efektem masowych strajków było podpisanie w Gdańsku tzw. porozumień sierpniowych. Po zawarciu porozumień społecznych w 1980 roku, komitety strajkowe (główną rolę odgrywał Międzyzakładowy Komitet Strajkowy w Stoczni Gdańskiej im. Lenina) przekształciły się w komisje założycielskie NSZZ „Solidarność”. 17 września 1980 podjęto decyzję o utworzeniu jednolitego, ogólnokrajowego Związku i jego nazwie- „Solidarność”. Towarzyszyło temu spontaniczne tworzenie się struktur Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” na terenie całego kraju – także w regionie łomżyńskim.
Wybuchła w lutym 1919 i trwająca do października 1920 wojna polsko-bolszewicka nie ominęła Łomży i Ziemi Łomżyńskiej. Już w początkach jej trwania, na hasło „Bij bolszewika” w szeregi armii polskiej wstępowały liczne rzesze młodych mieszkańców Łomży i okolicy, uczniów miejscowego gimnazjum, harcerzy. Łomżyński 33. pułk piechoty (dwa bataliony) walczył od czerwca 1919 roku na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej. Najcięższe walki stoczył nad Dźwiną od 6 do 10 czerwca 1920. Wycofujące się wraz z armią polską wspomniane dwa bataliony 33pułku piechoty, 14 sierpnia chwalebnie wyróżniają się poświęceniem i odwagą oraz bohaterstwem w „ bitwie warszawskiej”, w walkach pod Ossowem. Ochotnicy z Łomży i Ziemi Łomżyńskiej walczyli w szeregach innych formacji polskich, na wszystkich frontach wojny polsko-bolszewickiej..jpg)
.jpg)
